Człowiek-orkiestra
Przyszły pisarz studiował prawo w Pradze, a podczas wojny pracował najpierw jako układający tory robotnik kolejowy, by awansować później (jak jego bohater z "Pociągów pod specjalnym nadzorem" ) na dyżurnego ruchu. Studia ukończył w 1946 roku, nie pracował jednak w zawodzie, bo zgodnie z ówczesną polityką komunistycznych władz intelektualiści mieli zajmować sie pracą fizyczną. Hrabal pracował w hucie w Kladnie, co stało się dla niego inspiracją do napisania debiutanckiego zbioru opowiadań "Perełka na dnie". Po wypadku, jakiego doznał w hucie, został sortowaczem makulatury, był też m.in. agentem ubezpieczeniowym oraz komiwojażerem galanterii i zabawek.
Pierwsze utwory Hrabala powstały jeszcze przed wojną, ale w komunistycznej Czechosłowacji nie miały one długo szansy na publikację. Ostatecznie jako pisarz debiutował późno, w 1963, w wieku 49 lat, tomem opowiadań pt.: "Perełka na dnie", potem wyszły "Lekcje tańca dla starszych i zaawansowanych", tom opowiadań "Pabitele", "Sprzedam dom, w którym już nie chcę mieszkać", zbiór opowiadań "Bar świat" oraz "Pociągi pod specjalnym nadzorem". Ekranizacja tej książki przez Jirego Menzla, nagrodzona została Oskarem w 1968 roku i przyniosła Hrabalowi sławę i zainteresowanie poza ojczyzną.