Siostra

Siostra Topola przynosi zbiorowy portret prażan urodzonych w latach sześćdziesiątych, którzy kontestowali rzeczywistość przed "aksamitną rewolucją", a którym w nowych realiach trudno się odnaleźć. Ukazując zamęt w świadomości współczesnych Czechów, autor przeciwstawia pragmatyczną mentalność swoich rodaków temperamentowi Polaków, których kultura wyraźnie Topola fascynuje.

Konstrukcja powieści jest luźna, stylizowany język oddaje atmosferę lat dziewięćdziesiątych, a dziwność tej książki jeden z krytyków określił jako "praski realizm magiczny".

Rodzimi krytycy i pisarze, z Vaclavem Havlem na czele, uznali ją za najważniejsze literackie świadectwo przemian rozpoczętych Aksamitną Rewolucją. Entuzjazmu nie kryli również recenzenci amerykańscy - nazywając powieść Topola arcydziełem, a jego samego najjaśniejszą gwiazdą czeskiej prozy - oraz niemieccy, którzy dostrzegli w Siostrze nowego ducha literatury wschodnioeuropejskiej.

Akcja Siostry rozpoczyna się w przeddzień wybuchu Aksamitnej Rewolucji. Potok, jej narrator, kibicuje uciekinierom z NRD okupującym zachodnioniemiecką ambasadę w Pradze, obserwuje Prażan gromadzących na ulicach i placach, czuje rosnące napięcie. Nagle czas eksploduje, roznosząc znaną mu rzeczywistość w miliardy kawałków, zacierając granice pomiędzy jawą a snem. Nastaje wolność, ale nie przynosi ze sobą ładu ani jasnych reguł. Potok odkrywa, że nowym światem rządzą widma, gangi, rozmaite kulty i tajne organizacje. Emigranci z dalekiego wschodu, małomiasteczkowi słowaccy mafiozi i bezdomni z dworców kolejowych na jego oczach zmieniają się w indiańskich wojowników, prasłowiańskich wojów i żywe trupy. Wspólnie z przyjaciółmi zakłada Organizację, grupę przestępczą zorganizowaną na wzór indiańskiego plemienia. Ustalają własne reguły. Tworzą nową rzeczywistość. Potok spotyka Czarną, swą wymarzoną siostrę, bliźniaczą duszę, wielką i niszczącą miłość. Razem wyruszają w podróż pełną wydarzeń komicznych i
przerażających, realnych i zmyślonych, wspomnień, mitów i sennych widziadeł.