Shrek

Jego matka była szkaradna i szkaradny był jego ojciec, ale Shrek był szkaradniejszy niż oboje razem wzięci. Nim nauczył się chodzić, pluł już żywym ogniem na sto metrów i potrafił puszczać dym z uszu. Samym spojrzeniem zmuszał do posłuchu bagienne gady, a jeśli znalazł się wąż dość głupi, by go ukąsić, natychmiast dostawał konwulsji i padał trupem.
Któregoś dnia jego rodzice doszli do wniosku, że czas najwyższy, by ich kochane maleństwo wyruszyło w świat, aby odcisnąć na nim swoje niszczycielskie piętno, i nie zwlekając, wykopali go z domu. I tak właśnie Shrek opuścił czarną dziurę, w której się wylągł.
Wędrował sobie drogą, racząc okolicę odrażającym fetorem. Był zachwycony, widząc, jak kwiaty skręcają się od smrodu, a drzewa rozchylają na boki, żeby go przepuścić.