Sen Brunona

Bruno, starzec przykuty do łóżka przez śmiertelną chorobę, dokonuje ostatecznego rozliczenia ze swoim życiem, swoistego rachunku sumienia. Wokół niego krążą inni bohaterowie, młodsi od niego o dwa pokolenia, romansując, kochając się, nienawidząc, zdradzając. We wspomnieniach Brunona pojawiają się też postaci z przeszłości, równie - jeśli nie bardziej - wyraziste. Bruno przed laty poróżnił się z synem i teraz, na łożu śmierci, pragnie się z nim pojednać.
Czy syn wybaczy ojcu, że ten przed laty odrzucił jego żonę Hinduskę jako "kolorową"?
Czy zechce wysłuchać spowiedzi z grzechów, które rozbiły jego własne małżeństwo?
Jakie znaczenie ma przeszłość, jeśli ludzie, których dotyczy, dawno odeszli i żyją jedynie w ludzkiej pamięci?
I co jest tą ostateczną, najważniejszą i jedyną sprawą w zestawieniu z absolutem, jakim jest śmierć?