Ścieżka nocy

Książkę otwiera rozmowa z Ireneuszem Kanią, dotycząca m.in. pesymizmu jako kulturowego światopoglądu autora, a także warunków możliwości twórczego "synkretyzmu" religijnego.
W drugiej części zestawione zostały teksty na temat istoty kultury, w których przedstawiona jest oryginalna koncepcja kanonu kultury (pojęcie to poddawane jest ostatnio daleko idącym rewizjom) oraz rozmaite funkcje rytuału w odmiennych cywilizacjach.
Dział trzeci wypełniają eseje dotyczące Orientu, a zwłaszcza perspektyw zbliżenia między buddyzmem i chrześcijaństwem. Szczególnie interesujące jest studium Dharma i krzyż.
Na czwartą część składają się eseje dedykowane najwybitniejszym intelektualistom Rumunii: Eliademu, Cioranowi, Noice.
Piąty dział poświęcony jest tropom biblijnym, gdzie szczególnie intrygujące są uwagi o związkach między Biblią (także Nowym Testamentem!) a Kabałą.
Część szósta poświęcona jest muzycznym fascynacjom autora.
Książkę zamykają medytacje i rozważania na temat śmierci, przemijania i źródeł zła. Obcowanie z pisarstwem Kani uczy także rzadkiej postawy krytycznej życzliwości wobec tego, co radykalnie inne.