Satyry

Nigdzie Naruszewicz nie dał tak jawnych wielkiego talentu dowodów, jak w Satyrach.

Tu swobodny, posłuszny tylko natchnieniu, mści się niemiłosiernie na tych, którym musiał na nieszczęście gdzie indziej pochlebiać. (...)

W nich okazuje, co miał w duszy szlachetnego, poczciwego, staroświeckiego (...).

Satyry właściwie są najlepszym i jedynym poetycznym Naruszewicza utworem, jedynym po nim dla nas spadkiem, co przedstawia doskonale świat ów, w którym był poeta, któremu płaszczyć się musiał, a którym w duszy gardził. (...)"