Samuel Beckett

Pisarz, dramaturg i krytyk literacki. Wielki reformator XX-wiecznego teatru. Tworzący początkowo w języku angielskim, później we francuskim.

Studiował romanistykę w Trinity College w Dublinie, w latach trzydziestych osiedlił się we Francji, tu poznał Jamesa Joyce'a. Uczestniczył we francuskim ruchu oporu. Przedstawiciel awangardowego teatru absurdu. Twórczość utrzymana w klimacie skrajnego pesymizmu wynikającego z cywilizacji współczesnej i losu ludzkiego, m.in. w dramatach: Czekając na Godota (1952, wydanie polskie 1956), Końcówka (1957, wydanie polskie w tymże roku), powieści Molloy (1951, wydanie polskie 1983). Często mieszał groteskę, farsę i parodię z głęboką refleksją nad tragizmem egzystencji. Poruszał temat bezsensu istnienia.

Nadto przekłady: Pisma prozą (1982), Dzieła dramatyczne (1988), Teatr. Czekając na Godota i inne(1973), Nowele(1958), Watt (1993). Nagrodzony literacką Nagrodą Nobla w 1969 roku.