Rzym Mickiewicza

Książka ta mówi o samotności romantycznego poety w najpiękniejszym mieście Europy, jego ojczyźnie duchowej i kulturalnej. Stara się odpowiedzieć na kilka niełatwych pytań, dla których dotąd nie udało się znaleźć racjonalnych rozwiązań. Mówi więc o tym, jak po towarzyskich i literackich sukcesach w Rosji dojrzewała artystyczna świadomość Mickiewicza, w jakim środowisku i pod czyim wpływem poeta dochodził do zrozumienia sensu i roli sztuki. Papieski Rzym owych lat to również doskonałe miejsce, gdzie łatwo było pojąć różnice między rządzącymi i rządzonymi, miejsce utrwalające uczucie przyjaźni do Rosjan i rosnący brak zaufania wobec piramidalnego systemu biurokracji, na której szczycie stał - ponad Bogiem i historią - samowładczy imperator. W Rzymie uświadomił sobie polski poeta, że podobnie jest z ideą chrześcijaństwa z jednej strony reprezentowaną przez wiernych, z drugiej przez dwór papieski - otoczenie władcy mieniącego się namiestnikiem Chrystusa.