Ryszard Krynicki

Jeden z najwybitniejszych poetów polskich, czołowy przedstawiciel pokolenia '68.

Studiował polonistykę na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, w latach 60. był członkiem grupy poetyckiej Próby, pracował w redakcji "Nurtu", w Bibliotece Kórnickiej. Pracował także w dwutygodniku "Student", w Bibliotece Raczyńskich oraz w bibliotece Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk.

W 1968 roku zadebiutował zbiorem wierszy "Pęd pogoni, pęd ucieczki", rok później wydał tomik "Akt urodzenia". Jako przedstawiciel pokolenia '68, które ukształtowało się po studenckich demonstracjach w marcu 1968 r., związał się z artystycznym nurtem Nowej Fali, której był - obok m.in. Stanisława Barańczaka, Juliana Kornhausera i Adama Zagajewskiego - czołowym przedstawicielem.

Po sierpniu 1980 roku współredagował "Solidarność Wielkopolski". Na przełomie lat 70. i 80. był członkiem zespołu redakcyjnego podziemnego pisma "Zapis".

W roku 1981 otrzymał Nagrodę Pierścienia, przyznaną przez Klub Studentów Wybrzeża "Żak", w roku 1989 otrzymał Nagrodę Fundacji Jurzykowskiego w Nowym Jorku.

Jest również tłumaczem poezji niemieckojęzycznej. W roku 1980 wydał we własnych przekładach zbiór poezji Bertolta Brechta "Elegie bukowskiego i inne wiersze", natomiast w 1987 tom - zakazanego w Niemieckiej Republice Demokratycznej twórcy - Rainera Kunzego "Nokturn i inne wiersze".

Do jego najważniejszych zbiorów wierszy należą: "Organizm zbiorowy" (1975), "Nasze życie rośnie" (1977), "Niewiele więcej" (1981) oraz "Ocalenie z nicości" (1983). W roku 1989 wydał równolegle dwa wybory wierszy pod tym samym tytułem "Niepodlegli nicości" - oficjalnie, a więc z ingerencjami cenzury, oraz nieoficjalnie, poza cenzurą.

Jest współtwórcą Wydawnictwa a5, które w latach 1989 - 1998 funkcjonowało w Poznaniu, a od 1998 roku działa w Krakowie. W redagowanej przez siebie Bibliotece Poetyckiej wydał kilkadziesiąt tomów twórczości poetów polskich i zagranicznych, m.in. Wisławy Szymborskiej, Wiktora Woroszylskiego, Bohdana Zadury, a także Jamesa Merrilla, Wystana Hugh Audena, Charlesa Simica.

W swojej poezji przeszedł daleką drogę: od tzw. poematów rozkwitających w stylu Tadeusza Peipera i awangardy krakowskiej do krótkich, kilkuwersowych wierszy, utrzymanych w poetyce haiku. Jego najkrótszy wiersz składa się zaledwie z dwu słów i brzmi: "nic, Bóg". Z poetyki haiku Krynicki przeszczepił na grunt własnej liryki zwięzłość, lapidarność, kondensację. Tym samym oczyścił swoją twórczość z barokowej nadmierności.

Słowo w jego wierszu zaczęło znaczyć więcej niż dotąd znaczyło.

Po wydaniu w 1996 roku obszernego, retrospektywnego tomu zatytułowanego "Magnetyczny punkt. Wybrane wiersze i przekłady", poeta zamilkł.

Niedawno, ku radości wielbicieli, przerwał milczenie, publikując na łamach "Tygodnika Powszechnego" cykl dwunastu miniatur lirycznych "Nowe xenie (i elegie)". W jednym z wierszy tego cyklu, zatytułowanym "Dwie linijki" - lecz wbrew tytułowi, składającemu się z trzech linijek napisał: "Anioł Ślązak miał zaledwie 33 lata, gdy wydawał Pątnika, a jego dystychy zawierają nieraz więcej tajemnicy, niż niejedno Opus".

Ryszard Krynicki należy nie tylko do najwybitniejszych polskich poetów współczesnych, ale również do małomównych. Jak rzadko który pisarz, waży słowa.