Rubem Fonseca

Prozaik brazylijski. Urodził się w Juiz de Fora w stanie Minas Genaris, ale od siódmego roku życia mieszka w Rio da Janeiro. Skończył studia prawnicze, następnie uczył się na wydziałach administracji na uniwersytecie w Bostonie oraz w Fundacji Getulio Vargana w Rio de Janeiro, gdzie przez kilka lat pracował jako wykładowca. Parał się różnymi zajęciami, dopóki całkowicie nie poświęcił się literaturze. Debiutował zbiorem opowiadań Os prisioneiros(1963, Więźniowie). Wraz z kolejnymi wydanymi książkami rosła jego popularność wśród czytelników, a także uznanie krytyki - zwłaszcza za zbiór opowiadań Lucia McCartney (1970). Fonseca w swej prozie inspiruje się amerykańską tzw. czarną powieścią kryminalną (Chandler, Hammet), często odwołując się bezpośrednio do jej konwencji, m.in. w powieściach A grando arte (1983, Wielka sztuka), Wielkie emocje i uczucia niedoskonałe (1988, Vastas emocoes e pensamentos imperfitos, na polski przeł. J. Klawe) i w zbiorze opowiadań Romance negro e outras histórias (1992,
Czarna powieść i inne opowiadana). Rubem Fonseca jest wysoko cenionym scenarzystą, laureatem licznych nagród za scenariusze. Jego powieść O selvagem da ópera (1994, Dzikus opery), będąca biografią Antinio Carlosa Gomesa, twórcy brazylijskiej opery narodowej, jest utrzymana właśnie w konwencji scenariusza filmowego. Fonseca potrafił, wykorzystując schematy kultury masowej, stworzyć panoramę współczesnego społeczeństwa brazylijskiego, kreśląc równocześnie fascynujące portrety poszukujących tożsamości ludzi końca XX wieku.