Rosjanin to ten, kto kocha brzozy

Masza jest młoda i uparta, jest Azerką, Żydówką i – jeśli trzeba – Turczynką i Francuzką. Jednak w Niemczech jako imigrantka od początku była skazana na brak porozumienia. Teraz mówi płynnie pięcioma językami i planuje karierę w ONZ. Gdy nagle umiera jej chłopak, zrozpaczona ucieka do Izraela, gdzie ostatecznie będzie musiała zmierzyć się ze swoją przeszłością. Olga Grjasnowa, doskonale balansując na granicy komedii i tragedii, z nadzwyczajnym wyczuciem opowiada historię pokolenia, które nie zna granic, ale nie ma też swojego domu.

Rosjanin to ten, kto kocha brzozy Olgi Grjasnowej przynosi nam historie znane jak zły szeląg, ale których znać nie chcemy: bo co z nimi zrobić, bo co odpowiedzieć, bo wciąż się powtarzają, bo bolą… Dorosłe dziecko wojny w Azerbejdżanie, wnuczka ocalałej z Zagłady, mierzy się z pytaniami o tożsamość, przynależność, religię, tradycję. Masza, córka uciekinierów z Baku, sierot po Związku Radzieckim, niedoszłego kosmonauty i pianistki, chce być „sobą” – cokolwiek miałoby to znaczyć. Dorastanie w nierozliczonych z rasizmem i nazizmem Niemczech nie pomogło jednak ani jej, ani jej bliskim, ani rówieśnikom. Miłośnicy jednoznaczności chcą mówić wyraźnie: Arab, Turek, Żydówka, Rosjanka; obcy, słabszy, groźny, pogardzany. Masza, Cem i Sam, to szczególne, bo niespokrewnione rodzeństwo, walczą z wielogłowym smokiem cudzych lęków, uprzedzeń i niewiedzy. Wszystko, czego potrzebują, to siebie nawzajem, wiedzy o sobie, odwagi i przyjaźni." Anna Marchewka