Roman Polko

Roman Polko jest polskim wojskowym związanym z formacją GROM. Jest dyplomowanym oficerem sił specjalnych i wojsk powietrznodesantowych.

Roman Polko – biografia

Roman Polko urodził się 8 listopada 1962 roku w Tychach. W 1985 roku ukończył wrocławską Wyższą Szkołę Oficerską Wojsk Zmechanizowanych, gdzie kształcił się w kierunku rozpoznawczym o specjalności działania specjalne. W tym zakresie ukończył także dodatkowy kurs w elbląskim Ośrodku Szkolenia Wojsk Lądowych. Ponadto Roman Polko jest absolwentem Akademii Obrony Narodowej. W 2008 roku obronił pracę doktorską z zakresu kierowania organizacją.

W latach 90. brał udział w szkoleniach w Fort Benning w ramach 75. Pułku US Army Rangers. Także w Stanach Zjednoczonych ukończył w 2002 roku Wyższy Międzynarodowy Kurs Zarządzania Zasobami Obronnymi w Monterey w Ośrodku Podyplomowym Amerykańskiej Marynarki Wojennej, a rok później już w Polsce Podyplomowe Studia Strategiczno-Obronne na AON.

Roman Polko posiada licencję instruktora narciarskiego, spadochronowego i strzeleckiego. W 2004 roku był gospodarzem programu „Nieustraszeni” Polsatu, a w latach członkiem rady Fundacji Byłych Żołnierzy i Funkcjonariuszy Sił Specjalnych „Szturman”.

Kariera Romana Polko nie polegała jednak jedynie na służbie wojskowej, ale też funkcjach doradczych przy organach władzy. W 2005 roku był między innymi doradcą prezydenta Warszawy Lecha Kaczyńskiego do spraw bezpieczeństwa. W tym samym roku został doradcą ds. zwalczania terroryzmu przy MSWiA kierowanym przez Ludwika Dorna. W 2011 roku był członkiem zespołu Strategicznego Przeglądu Bezpieczeństwa Narodowego.

Roman Polko – służba wojskowa

Służbę wojskową Roman Polko rozpoczął w Siłach Zbrojnych PRL. Służył początkowo w JW 4101 (późniejszym 1. Pułku Specjalnym Komandosów) w Dziwnowie, a po przeniesieniu lokalizacji jednostki w Lublińcu. W tym czasie wziął udział w misji pokojowej ONZ w Jugosławii.

W karierze wojskowej Romana Polko należy zaznaczyć służbę w 6. Brygady Desantowo-Szturmowej w Krakowie, dowództwo w 6 Batalionu Desantowo-Szturmowego w Niepołomicach, a także 18 Bielskim Batalionie Desantowo-Szturmowym w Kosowie. W 1999 roku otrzymał stopień podpułkownika.

Jednak Roman Polko największy prestiż zyskał jako Dowódca Wojskowej Formacji Specjalnej GROM. W tym czasie uczestniczył w misji na granicy kosowsko-macedońskiej, II wojnie w Zatoce Perskiej oraz w misji stabilizacyjnej w Iraku. Odszedł do rezerwy po konflikcie ze Sztabem Generalnym WP.

W 2006 roku Roman Polko został przywrócony do służby w GROM-ie. W tym samym roku otrzymał stopień generała brygady, jak również decyzją prezydenta Lecha Kaczyńskiego został zastępcą szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego, a w 2007 roku pełnił obowiązki szefa BBN ze stopniem wojskowym generała dywizji. W styczniu 2009 roku generał Roman Polko zakończył służbę wojskową.

Roman Polko – odznaczenia

Spośród najważniejszych odznaczeń i wyróżnień Romana Polko wymienić można:

• Medal ONZ za misję w Jugosławii,
• Medal NATO za misję w Kosowie,
• Złota Odznaka GROM,
• Krzyż Komandorski Orderu św. Brygidy z Gwiazdą,
• Odznaka Ranger (USA),
• Honorowa Odznaka 1 Dywizjonu Lotniczego.

Roman Polko – życie prywatne

Roman Polko był dwukrotnie żonaty. Po rozwodzie z pierwszą żoną wstąpił w związek małżeński z Pauliną Polko, zastępcą dyrektora gabinetu szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego. Dwoje dzieci Romana Polko z pierwszego małżeństwa jest już dorosłych, córka z drugiego związku przyszła na świat 2008 roku.

Roman Polko – książki

Roman Polko jest autorem kilku książek o tematyce militarnej. Jedną z nich jest wywiad-rzeka prowadzony przez Magdalenę Łukaszewicz, a ujęty w publikacji „Gromowładny” (2005). Trzy lata później ukazały się dwie pozycje książkowe autorstwa Romana Polko: „GROM w działaniach przeciwterrorystycznych” zawierająca koncepcje sposobu zwalczania terroryzmu, a także napisana wraz z żoną, Pauliną, książka „Armia. Instrukcja obsługi”.

W 2012 roku Roman Polko powrócił do współpracy z żoną i razem wydali książki „RozGROMić konkurencję” i „Szefologika, czyli logika szefowania”.