Roman Bratny

W czasie okupacji redagował "Dzwigary", później słynne "Pokolenie" (1946-1947), które przez krótki, początkowy okres wyrażało poglądy byłych żołnierzy Armii Krajowej. Wcześniej walczył w powstaniu warszawskim, siedział w oflagu, a później kształcił się i przeobrażał politycznie-ideowo.

Przygodę z literaturą rozpoczął w 1944 tomem "Pogarda". W poezji Bratnego wszystko porywa pęd giętkiego, pomysłowego języka. Najciekawsza jest erotyka, które właściwie jest pryzmatem, gdyż przeziera przez nią wiele wątków. Stopniowo, z biegiem lat wiersze Bratnego coraz bardzie przypominają liryczne notatki; najtrwalsze okazały się wczesne utwory.

"Prawdziwy" Bratny narodził się jednak w 1957 roku, kiedy ukazala się książka "Kolumbowie rocznik 20", która dała nazwę całemu pokoleniu. Bratny zdobywa rozgłos, także międzynarodowy, i pisze naprawdę dużo, głównie jednak mikropowieści. Jego książki najczęściej dotyczą spraw aktualnych, ale zawsze uwikłane są w przeszłość.

Bratny to pisarz koniunkturalny, lecz i tragiczny zarazem. Bliski publicystyki, czyni każdą swoją książkę coraz bardziej gorzkim przesłaniem. Jest przez czytelników naprawdę rozrywany - lecz czy ktokolwiek chciałby zostać jednym z jego bohaterów? Zazdrości mu wielu - i atakuje go wielu - ale któż podjął by się go zastąpić.