3 kwietnia mija 105 rocznica urodzin wybitnego malarza i pisarza, współzałożyciela paryskiej Kultury, Józefa Czapskiego. Pierwsze swoje książki poświęcił malarstwu. Napisał m.in. monografię Józefa Pankiewicza oraz książkę o twórczości Cezanne'a. Szczególne miejsce w dorobku literackim Czapskiego zajmują Wspomnienia starobielskie oraz Na nieludzkiej ziemi - relacje z pobytu w ZSRR, pisane w latach 1942 - 1947. Są to jedne z pierwszych świadectw naocznego świadka, który przeżył łagry, a następnie poszukiwał jeńców wojennych ze Starobielska, Kozielska i Ostaszkowa. W okresie PRL książki Czapskiego drukowano w tzw. drugim obiegu, gdyż cenzura zakazała ich publikacji. Dotyczyło to m.in. esejów Tumult i widma, Swoboda tajemna oraz Dzienników, wspomnień, relacji. Za twórczość pamiętnikarską Józef Czapski otrzymał w 1972 roku nagrodę literacką im. A.Godlewskiej. Czapski studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, potem w Krakowie. W latach 1924 - 33 przebywał z grupą kapistów w Paryżu. Od 1939 do
1941 roku był więźniem łagrów sowieckich. Jako żołnierz armii polskiej generała Władysława Andersa prowadził poszukiwania zaginionych polskich oficerów, następnie wraz z wojskiem przeszedł przez Bliski Wschód do Włoch. Po roku 1945 zamieszkał w Paryżu, gdzie od 1947 roku współpracował przy organizowaniu Instytutu Literackiego. Publikował w Kulturze od pierwszego numeru. Zmarł 12 stycznia 1993 roku.
Wirtualna Polska