Resocjalizacja wobec tajemnicy zła

Problematyka zła należy do zasadniczych problemów filozofii i teologii, ale jej rozumienie jest nieodzowne w szczegółowych dyscyplinach naukowych, których przedmiotem badań są zjawiska patologii społecznej i indywidualne zachowania, odbiegające od społecznych norm (moralnych, prawnych, obyczajowych). W ujęciach szczegółowych rzadko podejmuje się oryginalne próby definiowania zła, szukania jego istoty i pierwotnych przyczyn.
Na tym gruncie wystarczy odwołanie się do koncepcji wypracowanych wcześniej w obszarze preferowanego systemu filozoficznego i logiczne wyprowadzanie wniosków, użytecznych do analiz konkretnych przejawów zła, określanych jako problemy społeczne i zachowania jednostkowe. Szersze i bardziej źródłowe analizy problematyki zła są szczególnie przydatne we współczesnej pedagogice resocjalizacyjnej, zwłaszcza w polskiej, która przez długi okres była skrępowana przez zafałszowany system światopoglądowy i stosunkowo niedawno weszła w szeroki kontekst oddziaływań zróżnicowanych systemów myśli społecznej, u których podstaw tkwią zróżnicowane światopoglądy.
Jasne koncepcje zła potrzebne są nie tylko do określenia celów działań resocjalizacyjnych, ale również do bardziej konkretnych przedsięwzięć badawczych: metateoretycznych badań nad efektywnością systemów resocjalizacyjnych. Z tego względu podjęta przez Krzysztofa Biela i Mariusza Sztukę inicjatywa przynajmniej częściowo usuwa odczuwane w polskiej literaturze resocjalizacyjnej braki i zasługuje na bezdyskusyjne wsparcie.

Prof. zw. dr hab. Bronisław Urban