Rasputin: święty grzesznik

Grigorij Rasputin, świątobliwy chłop rosyjski i zausznik rodziny cara Rosji, został w 1916 roku zamordowany w piwnicy jednego z petersburskich pałaców. Liczni wrogowie uważali Rasputina za geniusza zła. Zabito go, gdyż wierzono, że jego złowrogi wpływ ma niszczący wpływ na rodzinę panującego. A rodzina ta w kilka tygodni później miała zejść ze sceny historii. Wraz z nią odeszło również życie, jakie do tej pory wiodła Rosja.
Rasputin zniknął, ale jego legenda pozostała. To ta legenda przetrwała świat Romanowów. Niektórzy uważali go za świętego. Większość mówiła o nim, że jest "nawiedzonym mnichem". W rzeczywistości nie był ani nawiedzonym, ani mnichem, ani też świętym. Inteligentny, ambitny, czujny, miał liczne słabości i popełniał dziesiątki błędów. Był postacią uduchowioną i głęboko amoralną.
W czasach, w których działał, cenzura prasowa zabraniała jakichkolwiek wzmianek na jego temat, redakcje jednak chętnie płaciły wysokie kary za złamanie nakazu, wiedząc, że publikacje takie przyniosą znaczny wzrost nakładu. Po jego śmierci pojawiło się mnóstwo wspomnień, pisanych przez tych, którzy się z nim spotykali, przez usuniętych z Kościoła księży, przez polityków, agentów policji, zakochane w nim kobiety. Jego morderca, książę Jusupow, zbił na swoich wspomnieniach majątek i wytoczył proces o zniesławienie pewnemu producentowi z Hollywood, który nakręcił film o Rasputinie.
Od tamtych czasów minęło osiemdziesiąt lat, a Rasputin nadal jest bohaterem książek, filmów, pieśni. Piwnica, w której zginął, stanowi do dziś turystyczną atrakcję. Co jest tego powodem? Rasputin był prostym chłopem, prorokiem i bywalcem salonów, co w takim połączeniu nie zdarza się często.
Niewątpliwie dysponował jakąś wewnętrzną siłą, nie znajdującą naturalnego wyjaśnienia. Otaczała go atmosfera średniowiecznej legendy, również sam był zdumiewająco nowoczesny. Zręczność w manipulowaniu otaczającymi go ludźmi, w narzucaniu im swojej woli, przywodzi na myśl postacie współczesnych guru.