Psychopatologia życia politycznego

Książka jest zbiorem ilustracji dla tezy, zgodnie z którą obecny kształt polskiej przestrzeni politycznej jest rezultatem zjawisk patologicznych o podłożu psychicznym, skutkiem tych psychopatologii jest zaś powolne osuwanie się polskiej polityki w stan degeneracji, która pod wieloma względami wydaje się już nieodwracalna.

Autor argumentuje, że degeneracja ta ma źródło w porażce, jaką poniosły polskie elity polityczne w trafnym odczytywaniu, rozumieniu i adekwatnym zarządzaniu społecznymi emocjami polskiego społeczeństwa. Porażka ta jest kumulatywnym skutkiem nierozumienia roli, jaką odgrywa „emocjonalna zmienna polityczna” w życiu społeczeństw; nieumiejętności w zarządzaniu ludzką subiektywnością; rezultatem patologicznej uległości elit politycznych wobec niej; oraz cynicznego jej podsycania i wykorzystywania we wzajemnej walce politycznej, prowadzonej bez względu na jakkolwiek rozumiane dobro wspólne.

Degeneracyjny trend polskiej polityki autor przypisuje zwłaszcza patologicznym formom organizowania emocji społecznych przez postacie niektóre dominujące na polskiej prawicy. Choć książka ta ukazuje się w dwudziestą rocznicę zapoczątkowania przemian politycznych w Polsce, nie ma ona charakteru rocznicowego.