Przegrane życie

Stuttgart, ewangelicki Kirchentag 1969 roku – mężczyzna staje przed dwutysięcznym tłumem i krzyczy: "Pozdrawiam moich kolegów z SS!", po czym przystawia sobie butelkę z cyjankiem do ust. "Śmierć nastąpiła w drodze do szpitala Roberta Boscha", notuje Günter Grass w swojej książce Z dziennika ślimaka, gdzie portretuje owego mężczyznę, Manfreda Augsta. Trzydzieści pięć lat później, porządkując strych rodzinnego domu, córka Augsta natrafia na jego listy pożegnalne, manuskrypty i zapiski z frontu. Ute Scheub rozpoczyna niezwykle bolesne poszukiwania, podczas których odnajduje coś więcej niż tylko los pojedynczego, oddanego sprawie żołnierza. Podobnie jak inni mężczyźni pokolenia wojny, tak i Manfred Augst nie potrafił rozmawiać o swoich przeżyciach wojennych, a już na pewno nie ze swoimi dziećmi, dla których był dalekim, nieczułym ojcem.