Problem egoizmu w etyce Arystotelesa

Czym jest szczęście stanowiące, zdaniem Arystotelesa, nadrzędny cel ludzkiego życia? Czy polega na wartościowej aktywności etycznej, czy może należy je utożsamić z filozoficzną kontemplacją? Czy w życiu, którego celem jest osiągnięcie własnego szczęścia, pozostaje choć trochę miejsca na działania mające na względzie dobro innych ludzi? Czy wartościowa przyjaźń musi być bezinteresowna? Co to znaczy, że człowiek wartościowy sam sobie jest najlepszym przyjacielem? Czym jest i jak przebiega rywalizacja, której przedmiotem jest wartościowość etyczna? To niektóre z pytań pojawiających się w prezentowanej książce. Poszukując odpowiedzi, autorka stara się również, niejako przy okazji, przekonać czytelnika, że sprowadzanie egoizmu do formuły: dążenie do realizacji własnego interesu jest dużym uproszczeniem; próbuje także zwrócić uwagę na to, że egoizm wcale nie musi być synonimem postawy podejrzanej z punktu widzenia moralności zdroworozsądkowej.