Predrag Matvejevic

Ukończył studia romanistyczne. Doktorat uzyskał na Sorbonie. W latach 1959-1991 wykładał literaturę francuską na Wydziale Filozoficznym uniwersytetu w Zagrzebiu. W roku 1991 wyemigrował do Francji, następnie do Włoch. Od 1994 roku jest profesorem zwyczajnym w katedrze slawistyki Uniwersytetu Rzymskiego. Przewodniczący Rady Fundacji „Laboratorio Mediterraneo” w Neapolu, członek założyciel Stowarzyszenia Sarajewo w Paryżu i Rzymie.

Autor książek: (1965); Razgovori s Krlezom (Rozmowy z Krlezą, 1969, 1971, 1974, 1979, 1982, 1987, 2001); Prema novom kulturnom stvaralastvu (Ku nowej twórczości kulturalnej, 1975, 1977); Knjizevnost i njezina drustvena funkcija (Literatura i jej funkcja społeczna, 1977); Te vjetrenjace (Te wiatraki, eseje polemiczne, 1977, 1978); Pour une poetique de l evenement (1979); Jugoslovenstvo danas (Być Jugosłowianinem dzisiaj, 1982, 1986); Otvorena pisma (Listy otwarte w obronie intelektualistów-dysydentów, 1985, 1986); Mediteranski brevijar (Brewiarz śródziemnomorski, 1987, 1990, 1991); Izmedju azila i egzila (1994); Istocni epistolar (Listy ze Wschodu, 1994); Il diario di una guerra (ze wstępem Czesława Miłosza i posłowiem Josifa Brodskiego, 1995); Le Monde „Ex”-Confessions (1996); La Mediterranée et l Europe (1998); Gospodari rata i mira (z Vidosavem Stevanoviciem i Zlatkiem Dizdareviciem, Panowie wojny i pokoju 2000, 2001); L Ile-Mediterranee (2000); Sul Danubio - Belgrado 2000-2001 (2001) Druga Wenecja
(2002).