Precz! Jesteś tyranem!

Wszyscy - niemal bez wyjątku - porażeni jesteśmy poezją od najwcześniejszego dzieciństwa. Najczęściej zresztą serwuje się nam rymowanki (typu entliczek-pętliczek, czerwony stoliczek), mające z poezją tyle wspólnego, że nie są pisane prozą, tylko mową wiązaną w rymowane pęczki.

Chciałbym w tej książeczce przedstawić najbardziej typowe sytuacje - i najbardziej charakterystyczne odwołania do poezji, jakie niesie nam codzienne życie, nasze powszednie doświadczenie. I chciałbym zadać w konkluzji tego przeglądu drastycznie sformułowane pytanie: co z tym bagażem robić? czy można - i czy należy? - próbować się od niego uwolnić?

Autor wspomina więc wtajemniczenia dokonane za sprawą poezji; doświadczenia poznawane poprzez poezję, których nie miał ochoty weryfikować własnymi przeżyciami, by nie przytłumić ich siły; pisze o tym, dlaczego poezja jest mu niezbędna do życia.

Przywołuje także doświadczenia, które mogą się przydać komuś, kto chce by w urokach poezji rozsmakowało się dziecko ("Lubi ono być zaskakiwane czymś, co wykracza poza jego bezpośrednie doświadczenia i poza zwyczajowe zachowania językowe i sposoby wysławiania się, przyjęte w jego otoczeniu."), pisze o żartach poetyckich i użyteczności finezji poetyckiej wykorzystywanej w wykpiwaniu przeciwników.

A jego niesamowita erudycja w połączeniu z lekkością stylu sprawia, że książka ta jest fascynującą lekturą.