Powidoki i po... Unizm i "Teoria widzenia" Władysława Strzemińskiego

Autor nie ogranicza swej analizy do okresu unistycznego (1927-1934), jak się to zazwyczaj czyni, ale omawia także inne aspekty twórczości artysty – malarstwo figuratywne i malarstwo powidoków. Dowodzi, że nie ma konfliktu między unizmem i innymi, mniej znanymi programami malarskimi Strzemińskiego i że dopełniają się one wzajemnie, tworząc spójną całość: oparty nie na mimesis, ale na semiosis system, w którym malarstwo nabiera cech języka wizualnego. Poszczególne etapy twórczości malarskiej artysty odpowiadają funkcjom języka – estetycznej, denotatywnej i metajęzykowej.
Pierwotna wersja eseju opublikowana została w kwartalniku "Les Cahiers du mnam", wydawanym przez Centrum Georges’a Pompidou w Paryżu.