Posag Klary

To lektura lekka, łatwa i przyjemna. Dla każdego i na każdą porę roku. Bardzo dobra na lato. Choćby dlatego, że akcja powieści rozgrywa się w ciągu kilkunastu upalnych dni. Ale może być czytana także w zimie. Jest bowiem w powieści sporo ciepłego humoru, który rozgrzewa jak gorąca herbata z cytryną. Jest też wątek kryminalny, spełniający mimo żartobliwego tonu wszystkie wymogi gatunku i jest historia sentymentalnego zauroczenia piękną kobietą. Czy można wymagać więcej od jednej niedużej powieści?

Bohater i narrator to dobiegający czterdziestki mężczyzna. Jest samotnikiem i rozmawia nieraz z własnym głosem wewnętrznym. Trochę chyba zagubił się w życiu i nadużywa alkoholu, ale ma szczęście do energicznych kobiet, które chętnie mu pomagają.

Najkrócej powieść można opowiedzieć tak: w pierwszym rozdziale bohater spotyka tajemniczą i fascynującą blondynkę, która znika, nim zdążył ją poznać i dowiedzieć się, kim ona jest. Przez kolejne rozdziały poszukuje dziewczyny, o której nie potrafi zapomnieć. Czy wreszcie ją odnajdzie? A jeśli tak, to kim ona się okaże?

Ta historia może przekształcić się w romans. Oczywiście pod warunkiem odnalezienia blondynki. Jednak w trakcie poszukiwań bohater zostaje wplątany w dziwną kryminalną intrygę. Mnożą się zagadkowe wypadki. Poszukiwania blondynki stają się po prostu niebezpieczne.

Czy to wszystko dobrze się zakończy? Czy bohater ma szansę na miłość? I czy kryminalne zagadki znajdą rozwiązanie? A może po prostu skończą się upały i zacznie padać deszcz?