Południca

Ojciec Heleny. Niemiec z Budziszyna. W 1914 roku musiał pójść na wojnę, z której wrócił tylko po to, by umrzeć. Matka. Wrocławska Żydówka. Chora psychicznie, okrutna i zimna jak lód. Siostra. W latach dwudziestych Helena mieszkała z Martą w Berlinie, dzieląc z nią swoje śmiałe marzenia (chciała studiować medycynę) i zachwyt nad miastem pełnym śmiechu, gwaru, fantastycznej energii. Mąż. Z pozoru świetna partia: natchniony inżynier i budowniczy autostrad. Sympatyk nazizmu, który wie o pochodzeniu Heleny i zdobywa dla niej nielegalne aryjskie papiery. Syn. Peter. Przyszedł na świat w Szczecinie, do którego Helena przeniosła się w 1936 roku. Miał siedem lat, gdy kończyła się druga wojna światowa, a mama zabrała go na dworzec. Na dworzec, z którego nigdzie z nią nie pojechał.