Pogromca łupieżu

Mam wielki talent aktorski. I to jest jedyna zaleta mojej osobowości. Drugą jest skromność. I ta skromność kazała mi zawsze tak grać, by nikt mojego talentu nie zauważył. Można więc powiedzieć, że osiągnąłem sukces. W teatrze byłem zawsze bardzo lubiany. Ci niezdolni przepadali za mną, bo nawet od nich byłem gorszy. Ci zdolni też czuli do mnie sympatię. Chwalili mnie po każdej premierze, bo widać było, że się starałem. Znajdziecie tu, mili Państwo, moje zapamiętania o ludziach teatru, których przyjaźń poczytuję sobie za zaszczyt. Przypomnicie sobie Halinę Mikołajewską, Tadeusza Łomnickiego, Jerzego Dobrowolskiego, przeczytacie o Adamie Hanuszkiewiczu i Wojciechu Siemionie. To nie tylko wielcy artyści, ale i ludzie niezwykli. Jerzy Karaszkiewicz