Poezje wybrane - Jan Twardowski

Wiersze to jeszcze jeden sposób mówienia do drugiego człowieka - i do samego siebie. Są tacy, co uważają, że człowiek, który je tworzy, szuka własnych przeżyć. Czy o to tylko chodzi? Wydaje się, że powinien odnajdywać tę prawdę, która go przerasta, tę, która stale się mu wymyka. Prawda ta jest tak obszerna, że chociaż było tylu wspaniałych poetów, wciąż pojawiają się nowi i podejmują jeszcze raz ten sam trud. Pochłania mnie wiara, ale wiara, która nie jest statyką, zatrzymaniem się, lecz ciągłym odkrywaniem na nowo tajemnicy. Pochłania mnie pragnienie zgłębienia treści wspólnych nam wszystkim, szukającym odpowiedzi na nasze ludzkie lęki, wynikające między innymi z poczucia samotności czy trwogi wobec spraw ostatecznych. Świat można zaakceptować, jeśli się dostrzeże wartość czy nawet więcej - urok dramatu, jaki jest składnikiem Życia. Choć to takie zadziwiające. Można przyjąć także wiele innych spraw, jak na przykład różnorodność typów ludzkich, którym wspólna jest jednak potrzeba rozwiązywania tajemnicy
życia. Jest poznanie naukowe, intelektualne, oparte na łańcuchu logicznie biegnących myśli, ale poezja posługuje się, według mnie, poznaniem intuicyjnym i dlatego może być na pozór nielogiczna i zdumiewająco trafna zarazem. Bo rodzi się z wyobraźni i podświadomości, tajemniczej głębi.
ks. Jan Twardowski