Podglądania

Podglądania łączące formę opowiadań i dziennika intymnego, to kontynuacja i uzupełnienie wydanego wcześniej Labiryntu. W zapiskach obejmujących okres od 1999 do 2000 roku odnajdziemy znane już cechy prozy Krystiana Lupy: niezwykłą wrażliwość na detal, gotowość na niemal całkowite odsłonięcie się w zwierzeniu, refleksję, która od mistrzowsko uchwyconych niuansów codzienności - co widoczne jest przede wszystkim we wspomnieniach dzieciństwa spędzonego na Śląsku - przechodzi do spraw najważniejszych: tożsamości i cielesności, miłości, starości i śmierci. Bliski niekiedy prozie poetyckiej zapis niepowtarzalnego spektaklu, jakim jest dla autora własne życie, to próba odtworzenia i zatrzymania tego, co ulotne, nieuchwytne, odnalezienia w tym, co skrajnie indywidualne, uniwersalnego.