Początki chrześcijańskiego świata (312-394)

IV wiek był okresem przełomowym dla pozycji chrześcijaństwa w cesarstwie rzymskim. Z niewielkiej sekty, prześladowanej jeszcze w pierwszych latach tego stulecia, przekształciło się ono w wyznanie panujące w całym rozległym imperium. Veyne analizuje przyczyny, warunki i przebieg tego procesu od nawrócenia się cesarza Konstantyna Wielkiego na nową wiarę w 312 roku, kiedy mieszkańcy państwa nadal w ogromnej większości wyznawali wierzenia pogańskie, po edykty cesarza Teodozjusza I, zakazujące sprawowania w imperium kultów innych niż ortodoksyjne chrześcijańskie.