Pochwała nieobliczalności

"Pochwała nieobliczalności" jest wyborem esejów, manifestów, polemik znanego poety i krytyka, pisanych w okresie "burzy i naporu" tzw. Nowej Fali, Tom "Poezja i jej sobowtór" był próbą sformułowania własnego programu artystycznego przez współtwórcę i uczestnika tego ruchu. Karasek, przedstawiając ewolucję swej postawy wobec świata i metod poetyckich prezentacji, sięga nie tylko do utworów najbliższego sobie pokolenia (Markiewicz, Barańczak, Krynicki, Kornhauser, Zagajewski), lecz i do doświadczeń egzystencjalnych swoich rówieśników (Stachura, Iredyński, Wojaczek). W esejach zamieszczonych w "Autopsychografii" - o charakterze estetycznym ("Obrazy i widma", "Fragment i całość") sięga też do problematyki wyraźnie autobiograficznej ("Ćwiczebna wyprawa w przeszłość", "List do młodego krytyka"). "Pochwała nieobliczalności" jest książką, bez której rekonstrukcja biografii intelektualnej pokolenia Autora wydaje się niemożliwa.