Po kądzieli. Feministyczne pisarstwo Jadwigi Żylińskiej

Celem monografii jest ponowne odczytanie, nowoczesna interpretacja i nowe uplasowanie prozy historycznej Jadwigi Żylińskiej na tle tradycji literackiej, dokonane z perspektywy świadomości historycznej epoki (PRL) oraz z punktu widzenia współczesności. W pracy udowadniam, że rozpatrzenie twórczości Jadwigi Żylińskiej wobec tradycji polskiej powieści, i szerzej, prozy historycznej, modyfikuje dotychczasowe ujęcia gatunku oraz pozwala nanieść znaczące poprawki w utrwalonej od lat 90. XX wieku periodyzacji dziejów polskiej myśli feministycznej. Rozprawa składa się dwóch części. Pierwsza część, zatytułowana „feministyczny projekt pisarstwa Jadwigi Żylińskiej” stanowi próbę kontekstualizacji dorobku pisarki w perspektywie literatury polskiej i światowej. Dla drugiej części rozprawy doktorskiej, poświęconej „analizie i interpretacji pisarstwa historycznego Jadwigi Żylińskiej”, podstawowe znaczenie ma feministyczna refleksja nad herstory – uwzględnieniem kobiet w opowieści o przeszłości, jako jej bohaterek i
narratorek, oraz nad gatunkami, w jakich taka opowieść może się realizować; tu: nad gatunkami, w jakich realizuje ją autorka Złotej włóczni. Analiza i interpretacja poszczególnych utworów Jadwigi Żylińskiej pozwala udowodnić, że właśnie na granicy między ekspresją twórczą (wolnego, nieskrępowanego, pragnącego mówić) podmiotu kobiecego a doświadczeniem bycia kobietą – w rodzinie, społeczeństwie, dyskursie – najczęściej przebiegają newralgiczne, najtrudniejsze miejsca kobiecego tekstu.