Pisma wczesne

Pisma wczesne odsłaniają źródła późniejszych i najsłynniejszych dzieł myśliciela z Amsterdamu. Jest to bezwzględnie najlepsze i najciekawsze wprowadzenie do jego myśli, uważanej często za kontrowersyjną. Na Pisma wczesne składają się trzy niewielkie dzieła:
Uporządkowane streszczenie filozofii Kartezjusza (wydane w 1663 roku), stanowiące już zapowiedź stylu i metody Etyki, nie tylko w klarowny sposób wyjaśnia myśl autora Medytacji, ale ujawnia też najważniejsze jej luki i słabości. W tym kontekście szczególne znaczenie mają zamykające całą rekonstrukcję Rozmyślania metafizyczne.

Traktat krótki o Bogu, człowieku i jego szczęśliwości (pochodzący z 1661 roku) to wstępny zarys koncepcji rozwiniętej potem w Etyce. Już tutaj bowiem prawdziwym i jedynym warunkiem doskonałości okazuje się fakt, iż człowiek „nic sam w sobie uczynić nie zdoła ku swemu zbawieniu i szczęściu”.

Niedokończony Traktat o uzdrowieniu rozumu... (1661), którego pisanie zbiegło się najprawdopodobniej z rozpoczęciem pracy nad Etyką. Spinoza w Traktacie zapowiada Etykę, rozważając głównie kwestie epistemologiczne, w tym zwłaszcza istotę, pochodzenie i formę „myśli prawdziwych” – ale i w tym wypadku „poprawa rozumu” służyć ma jednostkowemu i zbiorowemu szczęściu.