Henryk Bereska
11 września w Berlinie w wieku 79 lat zmarł Henryk Bereska – wybitny tłumacz literatury polskiej na język niemiecki.
Literaturoznawcy podkreślają olbrzymie zaangażowanie Henryka Bereski w upowszechnianie literatury i kultury polskiej w krajach niemieckojęzycznych jako tłumacza, poety, wydawcy, promotora polskich pisarzy i mentora młodych niemieckich tłumaczy. Bereska był z pochodzenia Ślązakiem, urodził się w Szopienicach, w robotniczej rodzinie śląskiej. Dorastał w kręgu promieniowania trzech kultur: polskiej, niemieckiej, a przede wszystkim regionalnej – śląskiej. Z rodzinnego domu przyszły tłumacz wyniósł wielokulturową kompetencję, której źródłem była praktykowana w nim dwujęzyczność oraz zamiłowanie do gwary śląskiej. W czasie wojny Hitlerowcy zakwalifikowali Beresków, mających zarówno polskich, jak i niemieckich krewnych, do tzw. Volksgruppe III, czyli Ślązaków do zniemczenia. W 1944 został kadetem szkoły wojennej Luftwaffe w Fürstenfelsbruck, a w lutym 1945 dostał się do amerykańskiej niewoli. Po wojnie zamieszkał w Berlinie Wschodnim. Studiował germanistykę i slawistykę na Uniwersytecie Humboldta.
Po studiach był redaktorem w wydawnictwie Aufbau, pracował tam do roku 1955. Odszedł ze względów politycznych. ,b>Henryk Bereska zajmował się pracą translatorską od 55 lat, przełożył na język niemiecki ponad sto książek,/b>, wielokrotnie uczestniczył w rozmaitych imprezach i wydarzeniach promujących polską literaturę i kulturę w Niemczech. Przyswoił niemczyźnie m.in. klasyków polskiej prozy i dramatu: Andrzejewskiego, K. Brandysa, Żukrowskiego, Brezę, Choromańskiego, Iwaszkiewicza, Nałkowską, Lema, Myśliwskiego, Nowaka, Redlińskiego, Zagajewskiego, Kochanowskiego, Wyspiańskiego, Witkacego, Szaniawskiego, Grochowiaka, Mrożka czy Różewicza. Na uwagę zasługują wydawane przez Bereskę liczne antologie: polskich opowiadań (1959, 1964, 1971, 1972, 1985, 1996), baśni (1970), aforyzmów (1973, 1974 ), dramatów (1974, 1982) i liryki (1974, 1998, 2000).