Pisać

Zbiór Pisać, wydany trzy lata przed śmiercią autorki, uznać można za rodzaj jej literackiego testamentu. Poszczególne utwory łączy w całość idea uchwycenia granicznego momentu, w którym to, co realne czy pomyślane przeradza się w tekst, nie będąc jeszcze w pełni literaturą. To również poruszające studium samotności twórcy, zmagania się słowa i milczenia.

Osoba pisząca książki musi pozostawać w stałej izolacji od innych ludzi. To najważniejszy wymiar samotności. Samotność tekstu - samotność autora. Na początek człowiek się zastanawia, czym była ta cisza dookoła. Obecna właściwie przy każdym naszym kroku po domu, o każdej porze (...). Ta namacalna samotność ciała staje się niewzruszoną samotnością tekstu. Z nikim o tym nie rozmawiałam. Już wtedy, w okresie mojej pierwszej samotności odkryłam, że muszę zająć się pisaniem. (...) Pisać - jedynie to zaludniało moje życie i przydawało mu uroku. Podjęłam się tego. Pisanie nigdy mnie nie opuściło. (fragment)