Piotrków 1939

Bitwa, jaką stoczyły wojska polskie z Wehrmachtem w okolicach Piotrkowa Trybunalskiego i Tomaszowa Mazowieckiego w dniach 4-7 IX 1939, była doskonałym przykładem boju, w którym obrońca, teoretycznie przygotowany do starcia, przegrywa w sposób najgorszy z możliwych. Przyczyną takiej sytuacji były metody dowodzenia na najwyższych szczeblach - począwszy od marszałka E. Rydza-Śmigłego do dowódcy dywizji. W trakcie przygotowań i samej bitwy popełniono niemal wszystkie możliwe błędy.