Piotr Wierzbicki

Pisarz, eseista, publicysta.

Absolwent polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Debiutował w piśmie Współczesność (felietony muzyczne i eseje o poezji XX wieku). Przez dziesięć lat był nauczycielem języka polskiego.

Karierę stałego felietonisty rozpoczął w tygodniku Literatura, a kontynuował w Tygodniku Powszechnym.

Burzliwe czasy późnych lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych popchnęły go ku satyrze politycznej i publicystyce. W stanie wojennym internowany.

Postulował, aby nakaz moralny „Nie kłam!” uzupełnić równie ważnym przykazaniem „Nie daj się okłamać!”. Manipulacja, wyrafinowana postać kłamstwa, stanowiły centralny przedmiot jego pisarstwa, gdy jako redaktor Gazety Polskiej wojował na dwa fronty z policją politycznej poprawności i żandarmerią narodowo-katolicką. Po zamachu na Gazetę Polską wycofał się z udziału w życiu publicznym.

Nieprzerwanie, od pierwocin ze Współczesności po ostatnie felietony w Gazecie Wyborczej, kultywował swe pasje muzyczne.

Ważniejsze książki: Entuzjasta w szkole (1977), Cyrk (1979), Myśli staroświeckiego Polaka (1985), Struktura kłamstwa (1986), Życie z muzyką (1993), Upiorki (1995), Podręcznik Europejczyka (1997), Traktat o gnidach i cd. (1998), Chopin. Portret muzyczny (1999), Mikrokosmos (2002).