Pieśni

Wydane z rękopisu Pieśni Jana Gawińskiego (ok. 1622-1684) ujawniają wysokiej próby talent liryczny poety, znanego m.in. z Dworzanek i Sielanek. Zróżnicowany tematycznie zbiór liryków jest wyrazem klasycyzmu barokowego: Gawiński , realizując ten pradygmat estetyczny, przetwarza i modyfikuje wzorce Horacego, Jana Kochanowskiego czy Macieja Kazimierza Sarbiewskiego, nawiązuje też m.in. do tradycji filozoficznej Boecjusza. W Pieśniach odnajdujemy rzadko spotykane w poezji XVII wieku tematy i nastroje. Zbiór Gawińskiego wyróżnia dyskrecja uczuć, pochwała prywatności, melancholii i pejzażu kreślonego z perspektywy estety.