Pierwsza rocznica śmierci Herlinga-Grudzińskiego

Rok temu zmarł Gustaw Herling-Grudziński , pisarz, krytyk literacki i publicysta. Podczas okupacji hitlerowskiej związany z podziemnym ruchem wydawniczym. W latach 1940–42 przebywał w stalinowskich więzieniach i łagrach, wreszcie udało mu się opuścić ZSRR z armią gen. Władysława Andersa. Herling-Grudziński uczestniczył potem m.in. w bitwie pod Monte Cassino. Po wojnie został kierownikiem literackim pisma „Orzeł Biały”, potem zaś był współzałożycielem i stałym współpracownikiem Instytutu Literackiego w Paryżu, a także miesięcznika „Kultura” i Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa. Zasłynął również jako wybitny polski pisarz, konsekwentnie broniący elementarnych wartościach moralnych i duchowych. Pierwszą książką Herlinga-Grudzińskiego był tom szkiców o wybitnych polskich pisarzach Żywi i umarli(Rzym 1945), poruszający tematykę moralną i poszukujący wzorców intelektualnej i osobistej odwagi Polaka oraz Europejczyka. Do tego tematu wracał m.in. w zbiorach
opowiadań i szkiców Skrzydła ołtarza (Paryż, 1960) i Drugie przyjście (1963).Szczególne miejsce w jego twórczości zajmuje wstrząsający reportaż z pobytu w radzieckim łagrze _ Inny świat , 1953), a także doskonały cykl zapisków Dziennik pisany nocą , obejmujący okres 1970 – koniec lat 80. ). Cieszył się także dużym uznaniem jako nowelista i eseista - zbiory wydane w kraju: _Wieża i inne opowiadania (1988), Opowiadania zebrane ( 1990), eseje Upiory rewolucji (Paryż, 1969), dziennik Podróż do Burmy (Paryż, 1983).
WP Książki