Piękna pokora

"Trzyma ją już w ramionach, za oknami i drzwiami jest Paryż, ale nic go to nie obchodzi, jeszcze zdąży się nim nacieszyć, a teraz trzyma w ramionach kobietę, na którą czekał tak długo, tak długo, że ogarnia go strach, żeby się przed nią nie zbłaźnić, to się zdarza żołnierzom i powracającym z morza, tym wszystkim, którzy za długo czekali, którzy nie mogą poskromić w sobie zbyt wielkiego pragnienia, niecierpliwości i pośpiechu.
- Będziesz musiała zrozumieć - mówi z twarzą ukrytą w jej włosach. - będziesz musiała zrozumieć...
- Wszystko rozumiem".