Pewnego dnia o zmierzchu świata

Jest to powieść osnuta na wątkach autobiograficznych. Jej poetycki, metaforyczny tytuł i motto sygnalizują, że książka jest utrzymana w nastroju refleksyjnym... Starzejący się dramaturg zatrzymuje się na kilka dni w Nowym Jorku; przekroczył już "smugę cienia" i zaczyna inaczej patrzeć na otaczający go świat - świat, który w jego oczach także przeżywa swój zmierzch. Bohater u schyłku życia odnawia dawne przyjaźnie, odnajduje wspólny język z najbliższymi i przeżywa jeszcze pogodne chwile. Książka tchnie atmosferą dobroci, ciepła, wiele jest w niej także subtelnego humoru, tak charakterystycznego dla całej twóczości Saroyana.