Perfidna gra

Najnowsza powieść Donny Leon „Perfidna gra” w nowym małym formacie. Miłośnicy dotychczasowych wydań kryminałów Donny Leon, w których okładki zdobiły delikatne rysunki Yves’a Brayera do poematu Alfreda de Musset Venise la Rouge, będą pewnie rozczarowani wiadomością o zmianie formatu i stylu okładek jej nowych powieści. Proszę się jednak nie zrażać! Nowy format pozwoli nie rozstawać się z ulubionymi powieściami, a okładki nadal będą podkreślały niezwykły urok tajemniczej Wenecji. Fabuła najnowszej książki Donny Leon oparta jest tym razem na prawdziwych zdarzeniach. Pewnego dnia do komisarza Brunettiego zgłasza się studentka jego żony, Claudia Leonardo, i przedstawia mu niecodzienną prośbę: chce, żeby komisarz się dowiedział, czy istnieje możliwość oczyszczenia z winy jej dziadka, który przed wieloma laty został skazany za przestępstwa popełnione w czasie wojny i wkrótce potem zmarł w zakładzie dla obłąkanych. Początkowo wydaje się, że odpowiedzi należy szukać w archiwach, gdzie stare dokumenty ujawniają niechlubne praktyki z lat wojennych i powojennych: wyłudzanie i kupowanie za bezcen dzieł sztuki należących do Żydów i osób zaangażowanych w antyfaszystowski ruch oporu. Nikt nie przypuszcza, że stanie się to początkiem tragicznych wydarzeń. Kiedy wkrótce potem dochodzi do morderstwa, sprawa okazuje się złowieszczo aktualna, a prowadzący śledztwo odkrywają dramatyczny splot całkiem współczesnych namiętności. Komisarzowi Brunettiemu niełatwo przeniknąć do zamkniętego świata notariuszy i marszandów, ma jednak do pomocy niezawodnego Vianella, który wreszcie otrzymał awans na inspektora, bystrą i niepozbawioną tupetu signorinę Elettrę oraz, jak zawsze, moralne i intelektualne wsparcie żony Paoli. Donna Leon, urodzona w Nowym Jorku w rodzinie irlandzko-hiszpańskiej Donna Leon po raz pierwszy odwiedziła Włochy w roku 1965 będąc na studiach i przez następne dziesięć lat przyjeżdżała tam regularnie, w międzyczasie pracując w USA, w Iranie, w Chinach i w Arabii Saudyjskiej jako nauczyciel angielskiego. Sama Donna Leon mówi o sobie, że jest kimś zupełnie bez ambicji, że jedno, czego zawsze chciała, to żeby w życiu było zabawnie i miło. Przez ponad 15 lat, jak mówi, nigdy nie mieszkała na tym samym kontynencie, ale dziewięć miesięcy spędzone w Arabii Saudyjskiej było dla niej tak strasznym doświadczeniem, że postanowiła przestać podróżować i osiedlić się w Wenecji. Załatwiła sobie pracę na uniwersytecie marylandzkim, który współpracował z amerykańskimi bazami wojskowymi w Veneto (Wenecja Euganejska) co pozwoliło jej mieszkać tam, żyć jak Włoszka, a pracować jak Angielka, czyli wykorzystując znajomość języka ojczystego. Przypadek sprawił, że napisawszy książkę, która przeleżała półtora roku w szufladzie, wysłała ją na konkurs do Japonii i zdobyła pierwszą nagrodę, co pociągnęło za sobą podpisanie kontraktu na następne dwie i w ten sposób w roku 1992 narodziła się seria piętnastu do tej pory powieści, których bohaterem jest komisarz Guido Brunetti. Donna Leon lubi inteligencję, hojność, Jane Austen, psy, kantaty Bacha, lubi wypić kawę w łóżku, chodzenie po górach, lody, Nowy Jork i bez, nie lubi retorycznych pytań, różowego koloru, psychoanalizy, Hemingwaya, zdań, które zaczynają się od „Jestem rodzajem osoby, która...” i nie lubi, żeby ktoś jej mówił, co ma robić. Lubi także (choć to chyba za mało powiedziane) muzykę klasyczną, zwłaszcza twórczość Haendla i dlatego od lat jest menadżerem orkiestry Il Complesso Barocco.