Pensjonat Miramar

Pensjonat Miramar to głęboka i pełna niepokoju refleksja nad tym, w którą stronę powinien podążać kraj, będący polem walki sprzecznych sił – świeckiej modernizacji
i przywiązania do religijnej tożsamości. Wciągający obraz życia w Egipcie końca lat sześćdziesiątych fascynuje, ale i zyskuje na aktualności w perspektywie wydarzeń arabskiej wiosny.

Akcja powieści toczy się w pensjonacie Miramar w Aleksandrii. Poprzez historie jego mieszkańców, poznajemy problemy, z jakimi zmagają się Egipcjanie. W wizji Mahfuza uosobieniem kraju na rozdrożach staje się jedna z bohaterek powieści, piękna Zuhra – uczciwa i pracowita, lecz niewykształcona dziewczyna. To o jej względy zabiegać będą mieszkańcy pensjonatu.

Pensjonat Miramar ukazał się tuż przed klęską poniesioną przez Egipt w wojnie sześciodniowej w 1967 roku. Autor postawił w niej w stan oskarżenia Arabski Związek Socjalistyczny, skrytykował skorumpowanie i zdemoralizowanie członków ekipy rządzącej, panoszące się zło. Książkę tę uznano później za prorocze ostrzeżenie przed wojenną katastrofą. Choć Mahfuz rozlicza się z naseryzmem, nie opowiada się po żadnej ze stron. Przedstawia ideologiczne zróżnicowanie Egiptu i pomaga zrozumieć niepokojące dziś zachód zmiany zachodzące w kraju nad Nilem.