Pedagogika porównawcza. Problemy, stan badań i perspektywy rozwoju

Pedagogika porównawcza jest to subdyscyplina studiów edukacyjnych, która w ostatnim okresie rozwija się bardzo dynamicznie. Rośnie w naszym kraju zainteresowanie systemami oświatowymi funkcjonującymi w innych społeczeństwach; co wynika również i z logiki przeprowadzanych w Polsce reform. Rozwój polskiej pedagogiki porównawczej rozpatrywać można przy tym w dwóch kontekstach. Po pierwsze, tendencja ta odnosi się do prowadzonych przez polskich naukowców badań wybranych aspektów funkcjonowania edukacji w różnych krajach świata. Po drugie, daje się zauważyć wzrost znaczenia pedagogiki porównawczej jako przedmiotu wykładanego na uczelniach wyższych.

I właśnie w tą logikę wpisuje się znakomicie skonceptualizowany podręcznik akademicki Renaty Nowakowskiej-Siuty „Pedagogika porównawcza”, renomowanego badacza współczesnej edukacji, autorki wielu znakomitych tekstów podejmujących społeczno-kulturowe problemy edukacji. Nie ulega dla mnie wątpliwości, że podręcznik ten powinien zostać wydrukowany, z uwagi na swoją wartość merytoryczną i użyteczność akademicką – na zajęciach ze studentami.

Struktura podręcznika jest logiczna, a poszczególne rozdziały i podrozdziały tworzą wewnętrznie spójny i całościowy obraz podejmowanej problematyki. W rozdziale pierwszym autorka podejmuje – w sposób bardzo trafny – kwestie teoretycznych i metodologicznych podstaw pedagogiki porównawczej. Rozdział drugi poświęcony jest strukturze i funkcjonowaniu systemów oświatowych – w kontekście porównawczym (w tym poszczególnych szczebli szkolnictwa). Z kolei rozdział trzeci dotyczy szkolnictwa wyższego i edukacji dorosłych. Wreszcie, w czwartym rozdziale podjęte są wybrane problemy edukacyjne w kontekście międzynarodowym (w tym między innymi: nierówności społeczne czy alternatywne sposoby kształcenia).

z recenzji prf. Zbyszko Meliska