pedagogika. Materiały do ćwiczeń z dydaktyki ogólnej
| Forma wydania | Książka |
| Rok wydania | 2010 |
| Autorzy | |
| Wydawnictwo |
Materiały prasowe Materiały są przeznaczone do prowadzenia zajęć na kierunkach pedagogicznych i innych kierunkach kształcenia o specjalności nauczycielskiej, dla których Standardy kształcenia* przewidują kształcenie w zakresie dydaktyki ogólnej.Stanowią one narzędzie do samodzielnej pracy studentów ujęte w formie Kart pracy umożliwiających aktywny udział w zajęciach – konwersatoriach bądź ćwiczeniach audytoryjnych. Treść tych zajęć wiąże się z tematami poprzedzających je wykładów.Materiały mogą być wykorzystywane w rożny sposób: jeśli uczelnia przewiduje konwersatoria z dydaktyki ogólnej – studenci pracują z Kartami pracy przed zajęciami, jeśli zaś są organizowane ćwiczenia, to studenci wykorzystują Karty w trakcie zajęć.Materiały zostały opracowane dla studentów Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Łodzi, gdzie były z powodzeniem wykorzystywane w ciągu ostatnich kilku lat. Uczelnia ta przewiduje w programie studiów pedagogicznych 15 godzin wykładów i 30 godzin konwersatoriów dla przedmiotu „Dydaktyka ogólna”. * Rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 12 lipca 2007 r. w sprawiestandardów kształcenia dla poszczególnych kierunków oraz poziomów kształcenia. Dz. U.z 2007 r. Nr 164, poz. 1166. Książka dostępna w wersji elektronicznej w następujących witrynach:
| Numer ISBN | 978-83-7587-461-7 |
| Wymiary | 176x250 |
| Oprawa | miękka |
| Liczba stron | 184 |
| Język | polski |
| Fragment | KARTA PRACY A 1. Zapoznaj się z podanym tekstem: JAN AMOS KOMEŃSKI (1592 – 1670) Źródło: w.Okoń „Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej” ŻAK, W-wa 2003 s.33 Termin „dydaktyka” dla oznaczenia osobnej dyscypliny naukowej pojawił się po raz pierwszy w tytule głównego dzieła J.A.Komeńskiego, wielkiego czeskiego pedagoga. Była to Didactica magna, wydana w ostatecznej wersji w 1657 roku, przedstawiająca „uniwersalną sztukę nauczania wszystkich wszystkiego”. Komeński nadał terminowi „dydaktyka” szerokie znaczenie. Uważał ją za jedyną naukę pedagogiczną, obejmującą problemy nauczania i wychowania. U podstaw poglądów dydaktycznych Komeńskiego leży sensualistyczna teoria poznania. Przyjmując, że prawdziwość i pewność nabywanej przez człowieka wiedzy zależy przede wszystkim od świadectwa zmysłów, Komeński postulował: „Niech to złotą będzie zasadą dla uczących, ażeby tylko co mogą, udostępniali zmysłom, a więc: rzeczy widzialne wzrokowi, słyszalne słuchowi, zapachy węchowi, rzeczy smak mające smakowi, namacalne dotykowi, a jeśli coś jest uchwytne dla kilku zmysłów, należy je kilku zmysłom na raz udostępnić”. Dyrektywa ta nosi nazwę złotej reguły Komeńskiego. Troska Komeńskiego o objęcie nauczaniem ogółu ludzi znalazła swój wyraz w jego pracy nad stworzeniem uniwersalnej metody nauczania. Uważał on, że szczególnie znaczące dla tego procesu i wyników nauczania jest nie tyle oddziaływanie nauczyciela, co metodycznie ułożona książka. Duże znaczenie dla dydaktyki miał pogląd Komeńskiego co do możliwości dokonywania zmian w ludziach. Zwracał on uwagę na trzy podstawowe zdolności ludzkie, których rozwój zależy od działalności jednostki, które zarazem tę działalność zasilają. Umysł, ręka i język umożliwiają człowiekowi kontakt ze „światem rzeczy”: umysł jest „zwierciadłem rzeczy”, ręka – rzeczy „naśladowcą”, język zaś ich „tłumaczeniem”. Z umysłu pochodzi myślenie, z ręki praca, z języka – mowa. Te trzy zdolności – myślenie, praca i mowa – są siłą motoryczną ludzkich działań i zmian przez nie powodowanych. Notatki: 2. Odpowiedz na pytania: 1. Jak Komeński określał dydaktykę w swoim dziele „Didactica magna”? 2. Co głosił Komeński w „złotej regule nauczania”? 3. Jak się odnosił Komeński do roli podręcznika w nauczaniu? 4. Jakie zdolności dane człowiekowi, zdaniem Komeńskiego, umożliwiają mu kształcenie się i rozwój? 3. Poszukaj dodatkowych informacji na temat J. A. Komeńskiego w innych aktualnie dostępnych Ci źródłach. |
Podziel się opinią
Komentarze
