Paul Kalanithi

Paul Kalanithi był amerykańskim neurochirurgiem, który swoja nierówną walkę z nowotworem opisał w bestsellerowej autobiografii „Jeszcze jeden oddech”.

Paul Kalanithi – biografia

Paul Sudhir Arul Kalanithi urodził się 1 kwietnia 1977 roku w stanie New York. Pochodził z indyjskiej, chrześcijańskiej rodziny. Wraz z braćmi, Jeevanem, inżynierem robotyki oraz Sumanem, neurologiem, wychowywał się w Westchester, niedaleko Nowego Jorku. Gdy Paul Kalanithi miał 10 lat rodzina przeprowadziła się do Arizony. Tam uczęszczał do szkoły średniej w Kingman, którą ukończył z zaszczytem wygłoszenia mowy pożegnalnej podczas absolutorium.

Paul Kalanithi – wykształcenie

Paul Kalanithi ukończył Uniwersytet Stanforda na poziomie licencjatu i magisterki z literatury angielskiej, a także licencjatu z biologii człowieka. Wkrótce rozpoczął studia na Uniwersytecie Cambridge, gdzie uzyskał tytuł magistra historii oraz filozofii nauk ścisłych i medycyny. W kolejnych latach dostał się na Yale School of Medicine. Ukończył ją w 2007 roku z honorami. Ostatnim punktem edukacji Paula Kalanithi był staż w Szkole Medycznej Uniwersytetu Stanforda, podczas którego kształcił się w zakresie neurochirurgii.

Podczas studiów na Uniwersytecie Yale Paul Kalanithi otrzymał nagrodę Dra. Louisa H. Nahuma za swoje badania nad syndromem Tourette'a.

Paul Kalanithi – życie prywatne

Na Yale studiowała również żona Paula Kalanithi, Lucy Goddard. Przeniosła się z mężem na Uniwersytet Stanforda, gdzie pracowała jako lekarz internista w tamtejszym centrum naukowym. Owocem małżeństwa jest córka, Elizabeth Acadia.

Mimo że Paul Kalanithi wychowywał się w pobożnej, chrześcijańskiej rodzinie, w wieku młodzieńczym porzucił wiarę. Zadeklarował powrót do religii pod koniec życia. Przyznał, że gdyby ją zachował, zamiast lekarzem zostałby najpewniej pastorem.

Paul Kalanithi zmarł 9 marca 2015 roku w wyniku przerzutów nowotworu płuc czwartego stopnia.

Paul Kalanithi — książka

Na początku 2016 roku ukazała się książka „When breath becomes air”, będąca autobiografią Paula Kalanithi. Autor opisuje w niej spojrzenie na nieuleczalną chorobę z punktu widzenia naiwnego młodego lekarza oraz doświadczonego, cierpiącego pacjenta. Książkę poprzedził cykl artykułów podejmujących ten sam temat, które ukazały się między innymi w „The New York Times” czy „Stanford Medicine”. Wstęp do książki został napisany przez żonę neurochirurga.

Książka Paula Kalanithi utrzymywała się przez wiele tygodni na liście bestsellerów non-fiction sporządzonej przez „The New York Times”. Otrzymała również kilka nagród, między innymi Wellcome Book Prize, Jan Michalski Prize, a przede wszystkim prestiżową Nagrodę Pulitzera.