Paryska Kultura wobec konfliktów politycznych w Polsce 1976-1989

W większości dotychczasowych opracowań poświęconych tematyce emigracyjnej akcentuje się olbrzymi wpływ środowiska skupionego wokół Instytutu oraz dwóch pism wydawanych przed Giedroycia – „Kultury” i „Zeszytów Historycznych” - na rozwój powojennej literatury emigracyjnej, polskiej myśli politycznej i nauk humanistycznych.

Zadaniem niniejszej książki jest szczegółowe przedstawienie stanowiska zajmowanego przez Instytut Literacki i jego licznych współpracowników (emigracyjnych i krajowych) wobec zmieniającej się sytuacji polityczno-społecznej w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Walka o niepodległość narodu polskiego postrzegana była jako podstawowe zadanie emigracji, które miano realizować przez podejmowanie odpowiednich działań na arenie międzynarodowej oraz wywieranie wpływu na Polaków mieszkających w kraju i wspieranie rozwoju opozycji antysystemowej, zwłaszcza po 1976 r.

Szczególnej analizie poddane zostały reakcje redakcji i autorów „Kultury” na momenty ostrych kryzysów polityczno-społecznych, poprzedzonych przeważnie istotną zmianą sytuacji międzynarodowej lub znacznym pogorszeniem warunków życia gospodarczego.