Panienki z Saskiej Kępy

Historia jednego z najznakomitszych stołecznych liceów. W 1930 roku Państwowe Gimnazjum im. Marii Konopnickiej otworzyło filię na Pradze. Dyrektorką została dr Jadwiga Zanowa, siostra Jędrzeja Moraczewskiego, żona Olgierda Zana, wnuka Tomasza. Filia w tym samym roku usamodzielniła się, jako XII Państwowe Gimnazjum Żeńskie im. Marii Skłodowskiej-Curie, a dr Zanowa kierowała nim przez 20 lat. Początkowo szkoła mieściła sie na Targowej 63, w latach 1934-39 na Kawęczyńskiej 12, a w 1945 roku otrzymała dom na Saskiej Kępie przy ul. Obrońców 31, i tu działała do 1964 roku.

Jej dzieje to ważny fragment historii oświaty w Warszawie, także tajnego nauczania podczas okupacji niemieckiej. Znakomici pedagodzy, słynne absolwentki, dyscyplina i sznyt "przedwojenny", dodatkowe zajęcia umuzykalniające i z historii sztuki, język francuski (z dbałością o paryski akcent), religia z siostrą zakonną po studiach w Paryżu i Rzymie, ale też dobrze wyposażone gabinety: fizyczny, chemiczny, biologiczny, zawody sportowe, wycieczki i obozy harcerskie XIII ŻWDH. Zasada, że w "zdrowym ciele zdrowy duch". Absolwentki wspominają czasy szkolne i swoich pedagogów z dużym sentymentem i wdzięcznością. Ale wspomnienia to tylko część książki. Jest rys historyczny, jest część "Oni" z sylwetkami dyrektorki i pedagogów, jest też część zatytułowana "Dawnych wspomnień czar", w której zamieszczono fragmenty kroniki szkolnej, a nawet pełne uroku i dowcipu wiersze fizyka i autora podręcznika - Jana Ehrenfeuchta, jedynego pedagoga - mężczyzny w tym żeńskim Liceum. Do tego bogata ikonografia: stare zdjęcia i
dokumenty. Zatrzymany czas, który minął, ale zostawił trwałe ślady, także w postawach wychowanek, oraz interesujący materiał dla historyka, a może i dla wciąż reformujących oświatę? Także książka varsavianistyczna, która pokazuje pełną uroku specyfikę zielonej Saskiej Kępy.