Pan Lehmann

Ma na imię Frank ale wszyscy znajomi uparli się, by z powodu jego „dorosłych”, trzydziestych urodzin nazywać go przekornie i nieco złośliwie „Panem Lehmannem”. To go irytuje, tym bardziej, że nie do końca potrafi pogodzić się ze swą dorosłością. Od lat pracuje jako barman w knajpie. Nocna praca, którą najczęściej przypłaca porannym kacem, nie przeczy jednak życiowym ambicjom Franka Lehmanna. W zasadzie bowiem ten niemiecki Obłomow ich nie posiada. Co innego rodzice: przed nimi musi udawać menedżera restauracji.

Swobodny, beztroski tryb życia pana Lehmanna niczym nie różni się od tego, który prowadzi reszta mieszkańców dzielnicy, w której mieszka. To Kreuzberg roku 1989, legendarna dzielnica Zachodniego Berlina. Tu znajdują swe schronienie rozmaite „niebieskie ptaki”: homoseksualiści, anarchiści, narkomani, dezerterzy z wojska, przemytnicy dewiz… To niemiecki Montmartre, siedlisko niedocenionych artystów, politycznych dysydentów, a także ludzi, dla których polityka to bardzo odległa galaktyka. Gardzą pieniędzmi i karierą. Ten lifestyle bardzo przystaje do niezliczonej liczby okolicznych kafejek, pubów i knajp…

Czy zmieni to upadek muru berlińskiego, przedstawiony w finale powieści? I czy alternatywa, przed jaką stanie Frank Lehmann: wyjazd na Bali lub do Polski, stanie się także wyborem pozostałych kreuzbergczyków?