Otton III

Postać Cesarza Ottona III należy do najbardziej fascynujących w średniowieczu. Syn Ottona II i cesarzowej bizantyjskiej Teofano w 994 r. objął samodzielne rządy w Niemczech i Italii i wkrótce osiągnął godność cesarską. Dążył do odnowienia na nowych, federacyjnych podstawach Cesarstwa Rzymskiego, a w 1000 r. na zjeździe w Gnieźnie wyniósł władcę polańskiego Bolesława Chrobrego do suwerenności i ogłosił utworzenie samodzielnej polskiej prowincji kościelnej. Umarł niespodziewanie przed ukończeniem 22 roku życia w 1002 r. Uwielbiany przez jednych, nazywany Mirabilia mundi (cud świata), surowo osądzany przez innych, po upływie tysiąca lat może uchodzić za prekursora idei jedności europejskiej.