Ostatni człowiek

Ostatnie dekady XX wieku ujawniły słabość wszechpotężnych, jak się zdawało, dyktatur o różnorodnym obliczu - upadek dotyczy przecież zarówno prawicowych reżimów wojskowo-autorytarnych, jak i lewicowych totalitarno-komunistycznych. Człowiek chce być doceniany i szanowany przez innych ludzi, chce być postrzegany jako istota ludzka. Francis Fukuyama uważa, że zrozumienie potrzeby uznania ma w historii ogromne znaczenie i pozwala na nowo zinterpretować kulturę, religię, pracę, nacjonalizm i wojny. W Ostatnim człowieku - który jest kontynuacją Końca historii - autor rozważa sposoby przejawiania się tej potrzeby w przyszlości. Próbuje odpowiedzieć między innymi na takie pytania, jak: __Czy owo uznanie jest dostępne obywatelom państw demokratycznych i "całkowicie zaspokaja ich potrzeby"; Czy przetrwanie demokracji nie zależy w jakimś stopniu od poczucia wyższości jej obywateli nad innymi; Czy ono z kolei, polączone z obawą przed staniem się pogardzanym "ostatnim czlowiekiem", nie doprowadzi do nowych krwawych
wojen, które cofną nas do poziomu barbarzyństwa "pierwszych ludzi"?