Osoba z niepełnosprawnością intelektualną
| Forma wydania | Książka |
| Rok wydania | 2017 |
| Autorzy | |
| Wydawnictwo |
Materiały prasowe Jednym z trudniejszych tematów pozostaje bez wątpienia temat choroby i niepełnosprawności, zwłaszcza jeżeli dotyka ona osoby nam bliskie. Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom znacznej części naszych czytelników, proponujemy najnowszą publikację naszej Oficyny – Osobę z niepełnosprawnością intelektualną Ewy Zasępy. Książka jest skierowana do wszystkich tych, którzy na co dzień borykają się z trudnościami, jakimi najeżona jest opieka na niepełnosprawnym członkiem rodziny. Zasępa podchodzi do tematu kompleksowo; nie tylko wyjaśnia teoretyczną stronę zagadnienia, analizując terminologię, ich historię oraz dane statystyczne, ale i przybliżając zasady diagnozowania niepełnosprawności intelektualnej tudzież zachowania przystosowawczego, by wreszcie skupić się na charakterystyce przebiegu procesów poznawczych: pamięci, uwagi, spostrzegania, myślenia i funkcji wykonawczych.
Pierwsza część zawiera ogólną charakterystykę ich stanu funkcjonowania. Przeanalizowano dane epidemiologiczne, w tym czynniki ryzyka powstania niepełnosprawności. Przedstawiono dane historyczne dotyczące stosunku społeczności do tych osób. Następnie dokonano przeglądu określeń, definicji, modeli stanu niepełnosprawności intelektualnej. Oddzielnie opisano też dwa objawy kryterialne stanu funkcjonowania, tj. poziom funkcjonowania intelektualnego oraz zachowania przystosowawczego. Omówiono zasady diagnostyczne, w tym zasady pomiaru funkcjonowania intelektualnego i zachowania przystosowawczego, oraz narzędzia do pomiaru inteligencji i zachowania przystosowawczego. Przeanalizowano rodzaje przyczyn, zwracając szczególną uwagę na bardzo intensywnie rozbudowywane dzisiaj prace nad czynnikami biologicznymi. Na koniec pierwszej części podano sposoby klasyfikowania osób z niepełnosprawnością intelektualną oraz ich charakterystykę. Starano się też uwzględnić prace nad ich subiektywną oceną swoich doświadczeń życiowych.
W drugiej części książki przedstawiono – pod kątem psychologicznym i neuropsychologicznym – główne procesy poznawcze oraz ich specyfikę u osób z niepełnosprawnością intelektualną (tj. spostrzeganie, uwagę, pamięć, myślenie, funkcje wykonawcze). Osoby te charakteryzują się bowiem nie tylko istotnie niższym niż przeciętny ogólnym poziomem funkcjonowania intelektualnego, ale mają też specyficzny profil różnych procesów poznawczych. Na podstawie tego profilu można wskazać największe deficyty, a także zdolności i umiejętności najbardziej zachowane, czyli słabe i mocne strony ich funkcjonowania poznawczego.
Książka adresowana jest do osób, których życie lub praca zawodowa wiążą się z osobami z niepełnosprawnością intelektualną, czyli do rodziców, a także lekarzy, psychologów, pedagogów, studentów medycyny, psychologii, pedagogiki.
| Numer ISBN | 978-83-8095-147-1 |
| Wymiary | 235x160 |
| Oprawa | twarda |
| Liczba stron | 294 |
| Język | polski |
| Fragment | Wprowadzenie Monografia poświęcona jest osobom z niepełnosprawnością intelektualną, które stanowią stosunkowo dużą grupę w całej populacji. Ważne są więc próby dokładnego poznania specyfiki ich funkcjonowania w celu nie tylko naukowym, ale też bardziej adekwatnego towarzyszenia im na co dzień i stosowania odpowiednich metod, które będą wspierały ich wieloaspektowy rozwój. Osoby te rozpoznawane były w otoczeniu od bardzo dawna. Z biegiem lat postawy wobec nich, systemy wspierania i wiedza o ich funkcjonowaniu ulegały zmianom. Dzisiejsze prace teoretyczne oraz empiryczne coraz obszerniej i dokładniej wyjaśniają stan funkcjonowania, tj. jego przyczyny, objawy, przebieg i rokowania. Powstało też wiele metod leczniczych i korekcyjnych. Prace naukowe zmierzają do poznania subiektywnego świata ludzi niepełnosprawnych, czyli ich najgłębszych przeżyć, wartości, potrzeb. Takie cele wiążą się z coraz szerzej propagowanym personalistycznym poglądem na osobę z niepełnosprawnością intelektualną, jej doświadczenia i sposób funkcjonowania (por. Zasępa, 2011; Zigler, Hodapp, 1991; Zigler i in., 2002). Według personalistycznego podejścia należy bezwzględnie respektować godność tych osób, odnosić się do nich z szacunkiem, wsłuchać się w ich potrzeby, sposób rozumienia świata, szanować ich punkt widzenia. Są one „celami samymi w sobie”, nie można ich traktować instrumentalnie. Analizując zaś funkcjonowanie osób z niepełnosprawnością intelektualną, należy pamiętać o tym, że podobnie jak ludzie o prawidłowym rozwoju stanowią one jedność biologiczno-psychiczno-społeczno-duchową. Powinno się więc charakteryzować je nie tylko przez pryzmat deficytów poznawczych i ograniczeń w sferze zachowania przystosowawczego, ale rozpatrywać całościowo na wielu wymiarach. O znaczeniu takiego poglądu na człowieka mówi też obecnie szereg oficjalnych ustaw, a także instytucji i organizacji, takich jak: Światowa Organizacja Zdrowia, Amerykańskie Towarzystwo ds. Intelektualnej i Rozwojowej Niepełnosprawności, Międzynarodowe Stowarzyszenie Badań Naukowych nad Niepełnosprawnością Intelektualną, Międzynarodowa Liga Stowarzyszeń na rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną, którego członkiem jest Polskie Stowarzyszenie na Rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną. W towarzyszeniu tym osobom, a także we wspieraniu ich funkcjonowania należy docenić elementarne wartości, do których należą wiara, nadzieja i współczucie. Podkreślał to w swoim nauczaniu Jan Paweł II, który powiedział, że „człowiek upośledzony jest w obliczu Boga i w obliczu ludzi osobą posiadającą swe prawa i swoje obowiązki”, spośród których ważne jest „prawo dotyczące rozwoju prawdziwego życia duchowego” (Jan Paweł II, 1981, za: Ryn, 1988, s. 138). Dokument Stolicy Apostolskiej na Międzynarodowy Rok Osób Upośledzonych (1981, za: Lausch, 1987, s. 17), których patronką jest bł. Małgorzata z Medole, głosi, że […] osoba upośledzona z wpisanymi w jej ciało i władze ograniczeniami i cierpieniem bardziej uwydatnia tajemnicę osoby ludzkiej, z całą jej godnością i wielkością. Stając wobec osoby upośledzonej, jesteśmy wprowadzeni w tajemnicze granice ludzkiej egzystencji i wezwani, by do tajemnicy tej zbliżać się z szacunkiem i z miłością. Przytoczone myśli wskazują na wartość osób z niepełnosprawnością dla ich otoczenia. Mają one, tak jak wszyscy inni, wymiar duchowy, świadczący najbardziej o ich istocie. Personalistyczne, a zarazem holistyczne spojrzenie na osobę z niepełnosprawnością intelektualną starano się zachować w tej pracy. [...] |
Podziel się opinią
Komentarze
